Sana bir düş anlatacağım.
Kelebeklerin gerçekten de bin bir renk olduğu bir düş bu. Düşümde zürafalar filleri sırtlıyor, berrak suların üzerinde deve güreşine tutuşuyor. Galibin de mağlubun da mutlu olduğu suların etrafında çocuklar var, alkış kıyamet tezahüratlar… Taraf tutmuyor çocuklar, anın içinde keyiften mest olmuşlar, göz kapakları da kulak arkaları kadar mutlu. Düşümde kadınlar toprağı okşuyor, toprağın şefkati kadının bereketine karışıyor, nice yemişle karşılık veriyor toprak bu okşamalara. Yemişler de bin bir renk. Çocuklar iştahla yemeye durmuşken yemişleri, ağızlarından akan sular toprağa dönüyor. Toprak gülümsüyor önce, tutmuyor kendini sonra, kahkahaları çocukların kahkahalarına karışıyor. Düşümde adamlar, kadınların saçlarını tarıyor, örüyor, omuzlarından öpüyorlar kadınları. Adamların kutsadığı omuzlarda taptaze yaseminler, menekşeler açıyor; cennetkuşları gelip yaseminlere konuyor. Düşümde çiçekler de bin bir renk, kuşlar da… Kuşun kanadındaki hava gülümsüyor, havanın bile kahkahası duyuluyor; ferah, içten ve ılık. Düşümde Yaşam kutlanıyor, Havva ve Adem’den bu yana ne kadar çok Can varsa, hepsi bir arada. Ayaklar çok kutsal düşümde, Yaşam ile canların bağı ayaklar… Parmak uçları gülümsüyor ayakların, her canın parmakları başka renk. Bin birden de fazla yani… Düşümde bebekler emekliyor, parmak uçları ve avuçları ile değiyorlar toprağa. Tüm canlılar seyir halinde, bebekleri izliyor. Ne zaman ki bir bebek ilk adımını atıyor, yeni bir renk ekleniyor düşümün paletine. Ayakları yeri öperken, koca bir ateş yanıyor havada, kahkahaların rengi ateşin rengine, ateşin rengi parmakların rengine karışıyor. Düşümde cümbüş sürerken renkleri saymaya çalışıyorum hala…Duruyorum sonra, gülümsüyorum düşüme. Gözlerim ayaklarıma kayıyor, kirpiklerim gülümsüyor. Ayaklarım düş mavisi olmuş, paletime bir renk daha ekleniyor, mavilikler şenleniyor. Düşümün cümbüşüyle bir oluyorum, yaşama karışıyorum.