Şifanı öptün mü hiç?

Gözüm kapalı değil. Aksine görünenin ötesini görme kabiliyetine sahip bugün. Zamanın sağ kanadındayım. Büyük büyük büyük annem var önümde, daha çocukken, ela gözleri ile sorular sorarken. Karasını okşuyorum ela gözlerin.

Anneme uçuyorum sonra. Örgüleri iki yanında. Sessiz annem. Gülümsüyor annem. Başını okşuyorum sessizce. Gülümsüyorum yanaklarına.

Babamda sıra. Sol kanattayım. Onun da saçları var, ve pantolonu kısa gelen bacaklarına. Sarılıyorum ona. Elinden öpüyorum.

Odaya dönüyorum sonra. Gözyaşı bulutuma. Öpüyorum gözyaşlarımı. Şifamı öpüyorum. Sarılıyorum şifama, şifamın tuzuna.

Şifanı öptün mü hiç?” üzerine bir yorum

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s