Seninle ben, dünyayı değiştiremeyiz evet. Güneş bizim istediğimiz gibi doğmaz belki, ya da ne bileyim gözümüzü kapatıp kollarımızı iki yana açınca bir yıldız düşmez kucağımıza. Her acıya şifa olamayız belki. Denizi turuncu, gökyüzünü mor, yaprakları mavi, en sevdiğimiz günü sonsuz, en sevdiğimiz canı ölümsüz yapamayız. Belki kalplere dokunup, o derindeki rüyaları bulup, her birini olur kılamayız. Belki uçamayız… Belki çözemeyiz havanın karmaşasında nefesin kolaylığını…
Ama seninle ben, birbirimize bakıp, o yanılgıları birbirimizden sıyırıp, kutsayıp ortaya çıkan yalınlığı, birbirimizin dünyasında görülmemiş renklerdeki irili ufaklı umutlar olabiliriz.
Ve kim bilir bir gün, seninle ben, birbirimizin dünyası olabiliriz.